Rozdział XII

Rozdział XII    Wymsknęło mi się..  

30 minut później ,ciepły pokój Asi.

-No i jak tam było na imprezce? –zapytała zaciekawiona Asia.

-A nawet dobrze, poznałam dużo nowych, fajnych osób. –odpowiedziałam.

-A jak Krzysiek? Coś więcej między wami, może? –nie darowała mi takiego pytania.

-Krzysiek u niego dobrze, nawet lepiej….. –zacięłam się nie wiedziałam czy powiedzieć jej o wszystkim, o tym co czuję w głębi serca.

-No mów, mów. Zaczynam się niecierpliwić. –kazała mi kontynuować.

-No powiem ci, ale nie mów nikomu obiecasz mi to? –już chciałam jej o wszystkim powiedzieć, ale musiałam mieć pewność ,że ten „sekret” będzie bezpieczny.

-No oczywiście. –obiecała mi i mnie przytuliła.

-No to walę. –zaczęłam się śmiać. –Tak szczerze to podoba mi się Krzysiek, nie ukrywam z biegiem czasu coraz bardziej. –przyznałam jej się.

-No nie gadaj! Ja już trochę ciebie nie rozumiem! –nie wiedziałam do czego dąży. –Myślałam ,że to Maciek jest tym no wiesz..  –zaskoczyła mnie totalnie!

-Maniek? Nie no, on to tylko przyjaciel. A ty co myślałaś?? –przez nią sama już nie wiedziałam czego chcę..

-No bo ja myślałam ,że to Maciek tobie się podoba i w ogóle a nie Krzysiek ,ale to też dobrze. –powiedziała. Ta to potrafi namącić człowiekowi w głowie.. –To jak z tym Krzyśkiem? Coś planujesz dalej czy wolisz żyć z tym w tajemnicy? –jeszcze takich słów brakowało! Zwątpiłam już sama.

-Nie no ja już sama nie wiem, namąciłaś mi. –zaczęłam się śmiać.

-Ja namąciłam tobie? To ty się w nim zakochałaś i powiedziałaś mi o tym. Teraz się dziwisz? Przecież mnie znasz :P Jutro do niego jedziemy. Ja dopilnuję tego ,abyście byli razem. –zaczęłam się śmiać coraz bardziej.

-Ha ha. To co, teraz zadzwonisz do niego i umówisz nas na kawę, czy co? Zaraz nie wytrzymam tutaj ze śmiechu. –w towarzystwie Aśki czułam się dobrze, byłam coraz śmielsza i otwarta. Widocznie brakowało w moim życiu kilka nowych znajomości, a może też i starych. Może to przez pogodzenie się z mamą stałam się pewniejsza. Brakowało mi jej i to bardzo! Efekty są widoczne, przynajmniej jak dla mnie.

-Nie no nie teraz ,jutro o wszystkim się dowiesz. Nawet nie wiesz jak ja się cieszę! –nie no… Ta jest niemożliwa!  -A może teraz opowiedz mi coś więcej o sobie, a potem ja.

-Jeśli chodzi o mnie ,o moje życie to ,to wszystko trochę skomplikowane jak dla mnie. Nie wiem kiedy to się stało ,ale mój kontakt z rodzicami uciekł. Coś około roku temu w ogóle się nie widywaliśmy tak jakby, wstawałam nie było ich, zasypiałam też ich nie było. Takie moje życie było jeszcze tydzień temu… Ale w niedzielę wszystko się zmieniło na lepsze. Teraz jestem taka no jak to powiedzieć (śmiech) pełna życia. No szczęśliwa. –zakończyłam swój monolog.

-A to już wiem, już nie męczy mnie to dlaczego ostatnio ,na tym pierwszym spotkaniu byłaś taka smutna i w ogóle. To mama ,prawda? –zapytała.

-No trochę racji masz. Pojawiłam się w tą sobotę we Wiśle ponieważ chciałam od niej odpocząć. Ale to jeszcze nic takiego. Bardziej powodem mojego smutku była strata bliskiej mi osoby. –Już chciałam kończyć a wtryniła się kumpela ze swoimi słowami.

-Przykro mi. –przytuliła mnie mocno. –Coraz więcej się o tobie dowiaduję ,ale i tak jeszcze dużo nie wiem.  A mogę wiedzieć kto to taki. Jeśli w ogóle chcesz rozmawiać na ten temat, powiedziałaś, że bliska osoba.

-Mogę tobie powiedzieć, ale nie chcę już o tym pamiętać… Była to Agata moja kuzynka, bardzo dobrze się dogadywałyśmy, była młodsza ode mnie ,ale kontakt miałyśmy bardzo dobry. Zawsze pisałyśmy do siebie po nocach i dzwoniłyśmy. –prawie płakałam, po chwili poczułam ciepłe objęcie. Była to moja przyjaciółka. Zauważyła łzy spływające z mojego policzka, przytuliła mnie.

Rozmawiałyśmy jeszcze długo, po czym poszłyśmy spać.

Ona już zasnęła a ja nie mogłam. Myślałam o Krzyśku i Maćku, namieszała mi ta w głowie. Zawsze sobie mówiłam ,że Maniek będzie moim przyjacielem, to Krzysiek mi się podobał. Przez tą Aśkę nie jestem do końca pewna. Trzeba zaryzykować. Krzysiu taki miły i w ogóle. Podobał mi się.

Następnego dnia, rano przy śniadaniu.

-Wykombinowałaś już coś? –zapytałam Asię.

-No taak. O 12 widzimy się z Krzyśkiem w restauracji tam gdzie ostatnio, tam gdzie wszystko się zaczęło. –Asia wypowiadała wszystkie słowa z entuzjazmem, tak płynnie. Cieszyła się i to bardzo! Chciałam się z nim spotkać. –To będzie romantyczny obiad, w trójkę. -zaczęła się śmiać kontynuując. –Tak wiem, w trójkę. Muszę to wszystko zobaczyć. No wiesz kolejne spotkania mogą być w cztery oczy. –uśmiechnęła się do mnie. Po chwili do kuchni wszedł Marcin , jej brat.

-A wy z czego macie taką bekę? –zapytał, śmiał się z nas. –Nie ma to jak mnie obudzić o 11 rano w niedzielę po imprezie. Dziękuję!! –po tych słowach oby dwie wybuchnęłyśmy śmiechem.

-No wiesz, tyle się dzieje w mieście… Tak wyszło. –powiedziała Aśka.

-Dzieje się ,oj tak! –powiedziałam.

-Szykuję się nowa para w mieście. –rozkręciła się kobieta.

-Ty..! Ciii, Już nie gadaj tyle. –zaczęłam się śmiać.

-Ooo! Zaciekawiłyście mnie! –powiedział siadając do nas, do stołu.

-No dobra.. Aśka gadaj. –pozwoliłam jej się odezwać :P

-Ha ha! No więc tak… Powiem tak.. Alicja ,Krzysiek :P –czemu ,aż tak dużo powiedziała???

-Już wszystko wiesz, no dobrze. –powiedziałam.

-Oooo! Mój kumpel ,ale ma branie! Wow! –zazdroszczę mu już takiej dziewczyny. –puścił do mnie oczko, a ja? No tak jakby zawstydziłam się.

Nie mogłam się doczekać!! Jeszcze półtora godziny i idziemy na randkę?? Ha ha.. W trójkę. (śmiech) Nie wiedziałam trochę jak się tam zachowywać, co w ogóle będzie mówić.. No nie wiem.. Wszystko przede mną. 

*                *              *                 *                *

Przepraszam ,że tak późno.. Ale tak jakoś wyszło. 

Czasu nie było wcześniej usiąść przed laptop i coś wstawić.

No to kolejny rozdział za nami. 

Podobał się??

Czekam na komentarze, tak jak pisałam pod poprzednim postem.. odwołuję się do tego!

Wracając do rozdziałów, ciągu dalszego. Co chcecie w następnym rozdziale?? Będzie wasz :P Będą tam wasze pomysły, czy się im uda czy nie.. Czy w ogóle chcecie ,żeby tak było, że oni razem.

Udzielajcie się!

Zapraszam :)